OGRÓD WSPÓLNOTOWY – łączy społecznie

Ogród rodzinny

Miejskie ogrodnictwo ma wiele form. 

Działki pracownicze, zwane obecnie ogrodami rodzinnymi, są cenną pozostałością po PRL-u 

i realizują potrzebę indywidualnego lub rodzinnego prowadzenia ogrodu na niewielkiej, wydzielonej przestrzeni. 

Natomiast ogrody społeczne pozwalają grupie nawet nieznanych sobie osób stworzyć wspólną przestrzeń ogrodową. Wspólne sadzenie roślin, ich pielęgnowanie i zbieranie owoców pracy okazuje się niezwykle satysfakcjonujące. Co więcej, oprócz dawania plonów uczy odpowiedzialności, wytrwałości i zaufania do innego człowieka, co wydaje się ważne w obecnie wrogo nastawionym do siebie społeczeństwie.

Ogrody społeczne kiedyś

Idea ta powstała w XIX wieku i rozwijała się gwałtownie 
w pierwszej połowie XX w. Ówczesne założenie miast-ogrodów przyczyniło się m.in. do powstania społecznych osiedli, w tym ogrodów wspólnotowych. 

Za przykład może posłużyć Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa na Żoliborzu, której mieszkańcy zajmowali się rabatami i nasadzeniami roślinności w przestrzeni wnętrz osiedlowych, na które wychodziły okna mieszkań. Wspólne działanie prowadziło do szybkiego upiększenia przestrzeni całego osiedla.

Ogrody społeczne dziś

Ogrody wspólnotowe zakłada się często w celach edukacyjnych 

i nadaje misję ideową, która rozpowszechnia świadomość ekologiczną i równość społeczną. 

Każdy z odwiedzających ten publiczny ogród może pomóc w jego pielęgnacji, wziąć udział w warsztatach, wymienić się doświadczeniami i poznać osoby z sąsiedztwa.